A kuku! :)

Witajcie!
Dziś wstąpiłam tylko na chwilę, żeby pochwalić się czym zaskoczyła mnie moja carnosa 😄

Puszcza nowy pęd! Ma ochotę być bujniejsza!! 😍
Ot, taka mała niespodzianka! 😃

Pozostałe sadzonki nadal dzielnie się ukorzeniają i cierpliwie czekają na swoje doniczki :)

Zieloności!! 😉

Niepozorna znajoma z łąki

Dzisiejszy spacer z moim kochanym psiakiem, przypomniał mi o czymś, co warto wiedzieć a więc warto również o tym napisać :)
Znamy ją wszyscy, każdego roku widujemy dosłownie wszędzie i nie ma chyba osoby, która nigdy nie spotkałaby się z nią przy okazji spaceru po parku czy łące. Nie trzeba więc nikomu opisywać jak wygląda i gdzie można ją znaleźć 😉

Koniczyna łąkowa (Trifolium pratense) - bo o niej mowa - nazywana także czerwoną - jaka jest, każdy wie.
Nie każdy jednak wie, że ta pospolita, niepozorna roślinka, ma niezwykłe właściwości, wykorzystywane w ziołolecznictwie i farmacji.
Często mówi się o niej, że jest ziołem stworzonym dla kobiet, ponieważ dzięki zawartości różnych związków, może być stosowana w celu łagodzenia objawów menopauzy, regulowania menstruacji i obniżania napięcia przedmiesiączkowego. 
Wspomaga również oczyszczanie organizmu ze szkodliwych produktów przemiany materii, pobudza wątrobę i pęcherzyk żółciowy, wpływając pozytywnie na trawienie i łagodząc zaparcia. 
Ma działanie uspokajające, przeciwskurczowe i moczopędne.
Dzięki właściwościom tonizującym, pomaga również w chorobach skóry, takich jak trądzik czy łuszczyca.
Jakby tego było mało, picie wywaru z wysuszonych kwiatów, wspomaga leczenie stanów zapalnych oskrzeli, przewodu pokarmowego oraz może być stosowane pomocniczo przy biegunce. 
Wywar może również posłużyć do inhalacji przy astmie i chorobach układu oddechowego, którym towarzyszą katar i kaszel.

WOOOW! Dużo tego... ale....
UWAGA!!! Koniczyny nie powinny stosować kobiety w ciąży i o zaburzonej gospodarce hormonalnej, osoby planujące operację lub mające problemy z krzepnięciem krwi - roślina może zwiększać krwawienie i ograniczać krzepliwość.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Napar z kwiatów koniczyny - przy stanach zapalnych, biegunce, również do inhalacji

• 3 łyżki kwiatów na jedną szklankę wody, ogrzać do wrzenia i nie gotować dalej
• pić małymi porcjami przez cały dzień 

Herbatka - pomaga przy bolesnych menstruacjach, przeziębieniach, pita przed posiłkami wspomaga trawienie

• 1-3 łyżki suszonych kwiatów zalać wrzątkiem i zaparzać pod przykryciem 15 minut
• odcedzić, najlepiej podzielić na trzy równe części i pić kilka razy dziennie

Z herbatki można też robić okłady, przykładając namoczony w niej gazik na bolące miejsca, także na objawy reumatyczne.

Liście - uprzednio sparzone gorącą wodą, roztarte liście, można przykładać na ukąszenia owadów, drobne rany, oparzenia czy owrzodzenia; przynoszą ulgę w chorobach skóry takich jak świąd czy łuszczyca.

 --------------------------------------------------------------------------------------------

Oczywiście, jak z każdym lekiem czy ziołem, tak i z tym należy uważać i nie przesadzić! Roślinka posiada cały wachlarz dobroczynnych właściwości ale nie oznacza to, że mamy od razu przenieść się na dietę koniczynową i pić jedynie wywary z kwiatków. Pamiętajmy, że każdy organizm jest inny i każdy może inaczej zareagować. Należy zachować umiar i ostrożność! Poza tym, chcąc wykorzystać zbawienny wpływ koniczyny, niekoniecznie musimy bawić się w zielarza. Na rynku są dostępne gotowe specyfiki na bazie tej rośliny, więc jest w czym wybierać 😉

Na koniec, to co tygryski lubią najbardziej czyli... przepis na nalewkę znaleziony w jednej z gazet 😁

• suszone kwiaty czerwonej koniczyny
• spirytus rektyfikowany (80%)
• słoik, gaza lub sitko

Kwiaty włożyć do słoika i zalać spirytusem tak, by były przez niego całkowicie zakryte. Zakręcone naczynie odstawić w ciemne miejsce na ok. 6-7 tygodni, od czasu do czasu potrząsać, a w razie potrzeby dolać więcej spirytusu, ponieważ koniczyna musi być nim cały czas zakryta. Po upływie wskazanego czasu, odcedzić kwiaty i przelać nalewkę do butelki. Pić trzy razy dziennie w małych ilościach 😉

Co prawda, nigdy jeszcze nie wypróbowałam takiego specyfiku i raczej wątpię w jego walory smakowe. Skłaniałabym się prędzej ku właściwościom leczniczym. Może w tym roku spróbuję, bo łąkowa koleżanka wyjątkowo obrodziła tej wiosny, więc jeśli wezmę się ostro za zbieranie, starczy na wszelkiego rodzaju napary, nalewki, wywary i inne cuda 😊

Zieloności!!

Klika słów o zauroczeniu :)

Jakiś czas temu, podkradłam ze swojej starej pracy (podobno kradzione rosną najlepiej 😜) koniuszek pędu z dwoma listkami z roślinki, która zaczynała całkiem ciekawie kwitnąć. Nie wiedziałam co to, nie wiedziałam czy się przyjmie ale postanowiłam spróbować.
Rosła powoli... baaaardzo powoli aż w końcu zaczęła szaleć! Pędy rozgałęziły się i wystrzeliły tak potężnie, że zaczęły owijać się wokół sąsiadujących roślin. Ok, roślina pnąca - zaczęłam szukać. Na szczęście pamiętałam jak wyglądały zawiązujące się kwiatostany i tym sposobem odnalazłam moją gwiazdkę - Hoya!
Bogaty internet szybo uświadomił mnie co to za cudo i jak pięknie może wyglądać ale niestety moja roślinka nie była skora do zakwitania. Pędy rosły, pojawiały się nowe, piękne liście o głębokiej barwie ale kwiatowych baldachimów ani rusz!
Powoli traciłam nadzieję, że coś więcej się z tego wykluje, aż tu nagle, po 2,5 roku czekania, moja cierpliwość została nagrodzona! Zakwitła! I to jak!

Hoya wypuszcza szypułki, przekształcające się w kwiatowe "baldachimy" (niektórzy nazywają je "parasolkami"), które utrzymują się przez kilka tygodni. Pachną niesamowicie, szczególnie wieczorami i w nocy. Ich zapach jest słodki, intensywny, może kojarzyć się z zapachem miodu.
Jeszcze jedno... Hoya płacze 😉 Tak, płacze! Kwiaty wydzielają lepki sok, który wygląda tak, jakby każdy kwiatek z osobna uronił łzę 😊

Moja roślinka, tej wiosny nagrodziła moje starania, jak do tej pory, dwukrotnie: podarowała mi najpierw dwa a następnie trzy kwiatostany, co spowodowało, że zaczęłam żywiej interesować się uprawą tego cuda.
I tu nastąpiło wielkie BUUUUUM! Hoja, którą posiadam, to najpopularniejsza w uprawie domowej - odmiana hoya carnosa, czyli hoja różowa. Mało wymagająca, jedyne czego nie lubi to przestawianie i przelanie. Ale, ale! Ta piękność ma kilkaset różnych odmian - przeróżne kolory i kwiatostany, najróżniejsze liście, które wspaniale zdobią nawet wtedy, kiedy rośliny nie kwitną!
Bakcyl zaszczepiony - Aki zaczyna kombinować, gdzie postawi nowe okazy 😨. I tak, już tydzień później, kolekcja powiększa się o "jedyne" 5 sztuk:

Od lewej:

• hoya bella
• hoya davidcummingii
• hoya linearis
• hoya chouke
• hoya diptera 

Jak widać, na razie same sadzonki, więc na rozkwit będę pewnie czekać przynajmniej następne dwa lata ale już nie mogę się doczekać tego wspaniałego widoku, zapachu i przede wszystkim radości, kiedy w końcu zaszczycą mnie swoimi kwiatami.
Oczywiście, na bieżąco będę się dzielić postępami, jakie osiągają 😊

Nie mogłabym jednak zakończyć tego posta, nie dzieląc się moją dumą! Przed Wami, moja "osobistyczna" hoya carnosa, wyhodowana z dwulistnej, skradzionej z koniuszka pędu sadzonki:

A na koniec, zdjęcie szypułki przekwitniętego kwiatostanu:

UWAGA!!! 
Nie należy usuwać szypułek! 
Ten gatunek rośliny wypuszcza nowe kwiatostany w miejscu starych!
Oczywiście, wraz ze wzrostem, pojawiają się nowe szypułki i roślina im starsza, tym obficiej kwitnie.

I jeszcze jedna dobra rada - podobno Hoya postawiona w półcieniu rośnie bujnie ale nie kwitnie, natomiast stojąca w miejscu oświetlonym, z roku na rok, cieszy oczy większą liczbą kwiecistych parasolek 😊💖. Moja stoi na oknie wschodnim, które jest podobno najlepszym miejscem do jej uprawy i raczej nie będę ryzykowała przestawiania jej w cień. Niemniej, warto mieć to na uwadze! 😉

Życzę wszystkim zieloności i do napisania!

Już nie taka nowa pasja :)

Witajcie!
Od kilku lat amatorsko hoduję rośliny. Nie posiadam niestety ogrodu ani oranżerii więc chwytam za to, co da się wyhodować w doniczce. Oczywiście, ograniczony metraż bardzo mi to utrudnia, bo powoli zaczyna brakować mi miejsca na nowe nabytki ale staram się ciągle wcisnąć jeszcze coś nowego.
I w tym miejscu dochodzimy do bezpośredniego powodu mojego pobytu wśród grona bloggerów. Ostatnio odkryłam nową miłość, która rozwija się w zastraszającym tempie i niedługo pewnie sprawi, że z braku alternatywy, rośliny będę trzymać nawet na poduszce! 😅
W każdym razie, chcąc podzielić się swoim nowym zauroczeniem, doszłam do wniosku, że nie tylko ono zasługuje na uwagę, ponieważ wszystko, co zielone jest jest warte uwagi! Każda roślina w podziękowaniu za opiekę, potrafi odwdzięczyć się swoim pięknem i cieszyć przez długi czas.

Ten blog powstał po to, by (oczywiście!) pochwalić się swoimi sukcesami ale również po to, by móc wymieniać się wzajemnie wiedzą z ludźmi o podobnej pasji, rozwijać swoje zainteresowania, a także dzielić się napotkanym (i wyhodowanym!) pięknem zielonej natury.